مست لایعقل

عشق مستت میکند.

هلت میدهد،

تلو تلو میخوری

به زمین خوردنت فقط میخندد...

دستت را نمیگیرد.

دست و پا زدنت را نگاه میکند،

پوزخندش ترک نمیشود...

عشق میریزد،

تو نباید بنوشی.

نمیارزد...

خرمالوی نارس

برای یه خرمالو فرقی نداره کرایه خونت گرونه
براش فرقی نداره زندگیت سخته
فرقی نداره بغل تنش بساط یه دست فروشه
براش مهم نیست سکه گرون شده
براش مهم نیست توی خونه ی روبرویی چه خبره
واسش مهم نیست که پشت پنجره سیگار میکشی
ککش نمیگزه پرده های سیاه تسلیت با یه جوان ناکام بالاش که هرروز بیشتر میشن
برای یه خرمالو فرقی نیست بین آدم بودن و حیوون بودن

خرمالو خاکو دوست داره
با بارون خوشحال میشه
آفتاب سرحالش میاره
خرمالو دنیای نارنجی خودشو داره

آدمیزاد خرمالوعه!
یه نوع خاص از خرمالو که حتی به درد سیر کردن شیکمم نمیخوره!
یه خرمالوی نارس

شمع تولد

دستشو زد به کمرش و زبونشو اورد بیرون!
تفش میپاشید رو کیکم
شمعای دیگه چش و ابرو میاومدن
بازوشو بشگون میگرفتن
بعضیا زیر لب میگفتن بچه ی تقس

خوبه خوب نگاش کردم

دیدم وای!یعنی همین فنقله شمع با اون شعله ی کج و معوجش داره دستی دستی یه سالو ازم میگیره؟

دلم میخواست فوتش نکنم

میخواستم آب شه...تا ته ته!

مثل خودم!

مگه بده یه شمع باهات همدردی کنه؟

یه شمع کوچولوی آبی از دنیا بیخبر

از هیچی بهتره...

پی نوشت:خوشحالم که تو مهر به دنیا اومدم.

من مجازی

تو آینه نگاه میکنم یه دختر میبینم که تو فیسبوک 800 تا فرند داره،
وبلاگش 270 تا شیر میخوره ،
ماه دیگه میشه 17 سالش .
یکی که زندگیشو پای کامپیوتر و موبایل میگذرونه
درس نمیخونه و دلش خوشه به این که یه مشت غریبه بش میگن "روشنفکر" بهش میگن متال باز.
دو تا چشم گنده میبینم که افتخار میکنه به این که دلقکه.
پزش همینه که استا فادرانی رو دیده!
سرشو بالا میگیره و میگه من اولین کسی بودم که تیکر فیسبوکو دیدم
یکی هست تو اون شیشه ی جیوه ای که من نیستم
یکی که جواب اس ام اس همرو دادنو وظیفه ی خودش میدونه
یه دختر میبینم که خوشحال نیست،
یکی که ناراحت نیست،
یکی که خیلی وقتا تو چشاش فروغ "آدم بودن" نیست...
یکی که شاید بتونم بگم کلا وجود خارجی نداره!
میترسم دستمو از توش رد کنم و دستم رد شه!
میترسم مجازی باشه
اون وقت سر من چه بلایی میاد؟

چش سفید

دنیا

یه دختر چاق زشته بد اخلاقه با یه صورت کک مکی

دو سه تا جوش چرکی رو لپش داره

یه عالمم سر سیاه رو دماغش

بهش میگن قرصای هورمونی بخوری خوب میشی

ولی مگه این خیره سر گوش میده؟

تا حالا دو سه تا دکتر بردیمش اصن انگار نه انگار

خیلیم اصرار کنیم عصبانی میشه و از سر و صورتش فــشی عرق میزنه بیرون

دیروز وایساده بودم تو خیابون یکی از این سر سیاهای کوچولیش رفت زیر پام

دولا شدم و چلوندمش

فک کنه دردش گرفت

ولی خب دیگه

پس فردا زحلو میزنن تو سرش عقده میشه بنده ی خدا

من به فکر خودشم

وگرنه مگه چیزی میره تو جیب من

به جز یه عالمه چرک و کثافت؟

جامدادی

وقتی به دنیا میای یه جا مدادی دنبال خودت میاری
از لحظه ی اول همه سرشونو میکنن تو جا مدادی وجودت
نگاه میکنن چی توشه که باهاش خط خطیت کنن
نگاه میکنن و دنبال یه کاتر میگردن که جر بدن صفحه ی نو ی وجودتو
هر آدمی یه سیاستی داره واسه اینکه این جامدادی پر خودکار،قلم ِ نقطه ضعف و از بین آدما بکشه بیرون

یه سری آدما مثه من قایمش میکنن و شبا با یه بطری مشروب و یه سیگارو یه سگ گنده مواظبشن
ولی یه سری آدما دونه دونه چیزای این جامدادیو میریزن بیرون
دونه دونه خودکاراشو تموم میکنن
تیغه ی کاترو کج میکنن
همه چیو بهم میریزن تو اون جامدادی کوفتی
و خودشون آخر با یه عالمه حرف واسه گفتن میان بیرون
آدمایی که ادعایی ندارن
 آدمایی  که وقتی ازشون میپرسی چی شد شونه هاشونو میندازن بالا و تیکه ی کلیشه ای تحویلت میدن

دلم میخواد بیارم وسط اون جامدادیو که آرم "هوشمندی" روشَرو...
میخوام بزارمش اینجا و بگم
من مَردم آقا
کی میخواد چی بگه!؟
آقا این منم با این نقطه ضعفا
اینم جامدادی من
میخوای خط خطی کنی؟
بیا اینجا
پهلوی من
 نزدیک تر
در گوشم بگو
چه رنگی دوست داری؟!